… મારી પાસેથી કેટલી બધી અપેક્ષા છે!

… મારી પાસેથી કેટલી બધી અપેક્ષા છે!

મા… શું આ અપેક્ષા હું પૂર્ણ કરી શકીશ?
શું ખરેખર જે આશા, આકાંક્ષા અને વિશ્વાસ સાથે
મને આ કામ સોંપવામાં આવ્યું છે
તે હું પૂર્ણ કરી શકીશ ખરો?
કઠોર પરિશ્રમ કરી
મારી જાતને હું તે માટે સજ્જ કરી શકીશ?
એક તરફ મારા પ્રત્યે અમાપ વિશ્વાસ છે,
અનેક અપેક્ષાઓ છે…
આજે ગુજરાત ભણી મીટ મંડાણી છે,
દેશના લોકો પણ આ પ્રયોગને જોવા માટે થનગની રહ્યા છે.
ત્યારે ખરેખર હું સહુની આકાંક્ષાની પૂર્તિ માટેનું
નિમિત્ત બની શકીશ ખરો?

મા… તારા આશીર્વાદ વિના એક ડગલુંય ભરાય એમ નથી.
ક્યારેક હું પણ તત્કાલીન લાભ-ગેરલાભનું ચિંતન કરું છું.
અને ક્યારેક વ્યવહાર પણ કરું છું તેનું શું?
શું ખરેખર જીવનની ઊંચાઈને પામવાનો
મારો પ્રામાણિક પ્રયાસ છે ખરો?
દરેક રીતે વ્યક્તિત્વના વિકાસની
મારી મથામણ ચાલે છે.
શું સાર્વત્રિક દૃષ્ટિથી પ્રશ્નોને સમજવાનો
મારો પ્રયાસ છે ખરો?
અને જો નહીં હોય તો તેની ખોટ ભાવિ પર નહીં પડે?
મા… અંતરમનમાંથી એક તૂફાન ઊઠવું જોઈએ
તે હજી ઊઠયું નથી.
મારી નવી જવાબદારી અંગે
બાહ્ય વાતાવરણનું તોફાન
લગભગ શમી ગયું છે.
સહુનું આશ્ચર્ય, પ્રશ્નો વગેરે… હવે પૂર્ણતાએ છે.
હવે અપેક્ષાઓનો આરંભ થશે.
અપેક્ષાની વ્યાપકતા અને તીવ્રતા ખૂબ હશે,
ત્યારે મારા નવજીવનની રચના જ હજુ તો બાકી છે.
મા… અપ્રતિમ કષ્ટ કરવાનો સંકલ્પ છે.
પંદર વર્ષની સંગઠન-સાધનાને
અહીં રજૂ કરવા મોકળું મેદાન મળ્યું છે.
બીજા અર્થમાં કહું તો મારે મન
સંસ્કાર-વારસાનો આ કસોટીકાળ છે.

મા… તારા આશીર્વાદથી કસોટીમાંથી પાર ઊતરીશ જ.
જે જીવનને લોકો આજ સુધી
બાઇનોક્યુલરથી જોઈને આનંદતા હતા
એ જીવનને હવે સૂક્ષ્મદર્શક યંત્રથી જોવાવાનું છે.
બાઇનોક્યુલરથી બાહ્ય સૌંદર્યને
પામવાની જ પેરવી હોય છે,
તેમાં જ એક તૃપ્તિ હોય છે.
સૂક્ષ્મદર્શક યંત્રથી જ્યારે
આ જીવન જોવાશે ત્યારે તે
ખરેખર પાર ઊતરશે ખરું?
ન જાણે કેટલાયે બિનઉપયોગી કોષોનો રાફડો
ગમા-અણગમાની તીવ્રતાઓ–
સઘળું વ્યાપકપણે દેખાઈ આવશે.